وقتی درباره‌ی سوئیچ‌های لایه‌ی دوم یا سوئیچ اترنت لایه‌ی سوم صحبت می‌کنیم، در واقع داریم به لایه‌های یک مدل کلی از پروتکل‌ها، یعنی مدل OSI اشاره می‌کنیم. این مدل به طور گسترده‌ای برای توصیف ارتباطات موجود در شبکه به کار می‌رود. مخابره‌ی داده میان شبکه‌های مختلف تنها در صورتی امکان‌پذیر است که قوانینی مشترک برای انتقال و دریافت پکت‌های داده وجود داشته باشد. این قوانین با نام پروتکل شناخته می‌شوند و یکی از پرکاربردترین و رایج‌ترین آنها پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنتی یا همان TCP/IP است. مدل TCP/IP به طور گسترده‌ای در توصیف شبکه استفاده شده و از مدل OSI قدیمی‌تر است. این دو مدل هر دو چندین لایه دارند.
در ویدئوی آموزشی زیر، لایه‌های موجود در این دو پروتکل کاملا و تفاوت‌های موجود در لایه‌بندی این دو پروتکل عنوان شده‌اند. در ادامه، واحده داده برای هر پروتکل، یا همان PDU در لایه‌های مختلف بررسی شده است. در نهایت این ویدئو به دستگاه‌هایی پرداخته که به هر یک از این لایه‌ها مربوط می‌شوند.
با مشاهده‌ی این ویدئو می‌توانید دید خوبی نسبت به مدل‌های OSI و TCP/IP به دست آورده و تفاوت‌های آنها را به خوبی متوجه شوید. در ضمن خواهید دید که چطور برخی پروتکل‌ها، نرم‌افزارها و سرویس‌ها در چارچوب این مدل‌ها جای نمی‌گیرند. هم‌چنین در این ویدئو توضیح داده می‌شود که چطور مدل OSI یک مدل تئوری بوده و مدل TCP/IP بیشتر مدلی عملی بوده و با پیاده‌سازی ارتباطات شبکه در واقعیت تطابق بیشتری دارد. در ادامه و در بررسی واحدهای داده‌ی پروتکل‌ها، به لزوم سازگاری پروتکل‌های لایه‌های مختلف با عملیات‌های گوناگون صورت‌گرفته روی واحدهای داده صورت پرداخته می‌شود؛ عملیات‌هایی مانند تجزیه‌ی سگمنت‌ها و پکت‌ها، بازسازی و مرتب‌سازی آنها و تصحیح خطا که در ارسال و دریافت بسته‌ها حیاتی هستند
مدل OSI و TCP/IP
آموزش‌های بیشتر
