Cyber Hygiene چیست ؟

Cyber Hygiene چیست ؟

Cyber Hygiene یا بهداشت سایبری به مجموعه‌ای از اقدامات و رویه‌ها اطلاق می‌شود که به حفظ امنیت و سلامت سیستم‌های دیجیتال و اطلاعات شخصی یا سازمانی کمک می‌کند. این مفهوم به طور کلی به روش‌هایی اشاره دارد که کاربران و سازمان‌ها می‌توانند برای جلوگیری از تهدیدات سایبری و کاهش خطرات استفاده کنند.

نکات کلیدی در مورد Cyber Hygiene

1. حفاظت از اطلاعات شخصی:
   • استفاده از پسوردهای قوی و منحصر به فرد برای هر حساب کاربری.
   • عدم اشتراک‌گذاری اطلاعات حساس در بسترهای عمومی یا ناامن.
2. به‌روزرسانی نرم‌افزار:
   • نصب به‌روزرسانی‌ها و پچ‌های امنیتی به منظور جلوگیری از آسیب‌پذیری‌ها.
   • استفاده از نرم‌افزارهای قانونی و معتبر.
3. آموزش کاربران:
   • آشنایی با تهدیدات متداول مانند فیشینگ، نرم‌افزارهای مخرب و حملات اجتماعی.
   • برگزاری کارگاه‌های آموزشی برای افزایش آگاهی درباره امنیت سایبری.
4. پشتیبان‌گیری از داده‌ها:
   • ایجاد نسخه‌های پشتیبان از اطلاعات حیاتی به صورت منظم.
   • استفاده از ذخیره‌سازی ابری یا دیسک‌های خارجی برای ایمنی بیشتر.
5. استفاده از ابزارهای امنیتی:
   • نصب نرم‌افزارهای ضد ویروس و فایروال برای شناسایی و جلوگیری از تهدیدات.
   • استفاده از VPN برای حفظ حریم خصوصی در هنگام مرور اینترنت.
6. مدیریت دسترسی:
   • محدود کردن دسترسی به اطلاعات حساس به افراد مجاز.
   • استفاده از احراز هویت چندعاملی (MFA) برای افزایش امنیت.

دلایل ضرورت رعایت Cyber Hygiene در دنیای دیجیتال

رعایت Cyber Hygiene یا بهداشت سایبری در دنیای دیجیتال به دلایل متعددی ضروری است. در ادامه به برخی از این دلایل اشاره می‌شود:

۱٫ افزایش تهدیدات سایبری

• تعداد حملات سایبری: با رشد فناوری و دیجیتالی شدن بیشتر فعالیت‌ها، تهدیدات سایبری نیز به طور تصاعدی افزایش یافته است. از حملات فیشینگ گرفته تا بدافزارها و ransomware، خطرات متنوعی وجود دارند که می‌توانند امنیت اطلاعات را تهدید کنند.
• توسعه ابزارهای حمله: هکرها و مجرمان سایبری به ابزارها و تکنیک‌های پیشرفته‌تری برای نفوذ به سیستم‌ها و سرقت اطلاعات دسترسی پیدا کرده‌اند.

۲٫ حفظ اطلاعات حساس

• حفاظت از داده‌های شخصی و سازمانی: رعایت بهداشت سایبری به کاربران کمک می‌کند تا از اطلاعات حساس خود، مانند شماره‌های شناسایی، اطلاعات مالی و محرمانه، محافظت کنند.
• جلوگیری از سرقت هویت: رعایت اصول بهداشت سایبری می‌تواند به جلوگیری از سرقت هویت و سوءاستفاده از اطلاعات شخصی کمک کند.

۳٫ کاهش هزینه‌های مالی

• پیشگیری از خسارات: یک حمله سایبری می‌تواند به خسارات مالی بسیار زیادی منجر شود، شامل هزینه‌های مربوط به بازیابی داده‌ها، اعتبار سازمان و از دست دادن مشتریان. بهداشت سایبری می‌تواند هزینه‌های این نوع خسارات را کاهش دهد.
• کاهش هزینه‌های بیمه: برخی از شرکت‌های بیمه برای سازمان‌هایی که اصول بهداشت سایبری را رعایت می‌کنند، تخفیف‌هایی در حق بیمه ارائه می‌دهند.

۴٫ حفظ اعتماد مشتریان

• اعتماد عمومی: رعایت بهداشت سایبری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا اعتماد مشتریان و کاربران را حفظ کنند. در دنیای دیجیتال، اطلاعات از اهمیت بالایی برخوردار است و حفظ امنیت آن می‌تواند منجر به افزایش وفاداری مشتریان شود.
• تأثیر بر شهرت: یک نقض امنیتی می‌تواند به اعتبار یک سازمان آسیب جدی بزند. رعایت اصول بهداشت سایبری می‌تواند از این نوع آسیب‌ها جلوگیری کند.

۵٫ پاسخگویی به مقررات

• رعایت قوانین و مقررات: بسیاری از کشورها و سازمان‌ها قوانین و مقررات خاصی برای حفاظت از داده‌ها و اطلاعات دارند. رعایت بهداشت سایبری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا از این مقررات تبعیت کنند و از جریمه‌ها و مشکلات قانونی جلوگیری کنند.
• سازگاری با استانداردها: بسیاری از استانداردهای صنعتی و سازمانی مانند ISO 27001 و GDPR نیازمند رعایت بهداشت سایبری هستند.

۶٫ آموزش و آگاهی

• افزایش آگاهی کاربران: آموزش و آگاهی از خطرات سایبری و رعایت اصول بهداشت سایبری می‌تواند به کاربران کمک کند تا بهتر از خود و اطلاعاتشان محافظت کنند.
• توسعه فرهنگ امنیت سایبری: ایجاد یک فرهنگ امنیت سایبری در سازمان‌ها می‌تواند به بهبود رفتارهای کاربران در زمینه رعایت اصول بهداشت سایبری کمک کند.

۷٫ استفاده مؤثر از فناوری

• بهره‌برداری بهینه از ابزارهای دیجیتال: رعایت بهداشت سایبری به کاربران و سازمان‌ها اجازه می‌دهد از فناوری‌های دیجیتال به‌طور ایمن‌تری استفاده کنند و از مزایای آن بهره‌مند شوند.

عناصر کلیدی Cyber Hygiene

عناصر کلیدی Cyber Hygiene (بهداشت سایبری) شامل مجموعه‌ای از رویه‌ها و اقدامات هستند که به حفظ امنیت سیستم‌ها و اطلاعات کمک می‌کنند. در زیر به برخی از این عناصر اشاره می‌شود:

۱٫ استفاده از پسوردهای قوی

• ایجاد پسوردهای پیچیده: پسوردها باید شامل ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک، اعداد و نمادها باشند.
• تغییر منظم پسوردها: کاربران باید به‌طور دوره‌ای پسوردهای خود را تغییر دهند و از استفاده از پسوردهای مشابه برای حساب‌های مختلف پرهیز کنند.
• استفاده از مدیریت پسورد: نرم‌افزارهای مدیریت پسورد می‌توانند به ذخیره‌سازی و مدیریت پسوردها کمک کنند.

۲٫ به‌روزرسانی نرم‌افزارها

• نصب به‌روزرسانی‌های امنیتی: به‌روزرسانی نرم‌افزارها و سیستم‌عامل‌ها به منظور پچ کردن آسیب‌پذیری‌ها ضروری است.
• استفاده از نرم‌افزارهای معتبر: دانلود نرم‌افزارها باید فقط از منابع معتبر انجام شود تا از وجود بدافزار جلوگیری شود.

۳٫ آموزش و آگاهی کاربران

• برگزاری دوره‌های آموزشی: آموزش کاربران درباره تهدیدات سایبری و روش‌های پیشگیری از آن‌ها به افزایش آگاهی و کاهش ریسک کمک می‌کند.
• شناسایی فیشینگ و حملات اجتماعی: کاربران باید بتوانند ایمیل‌ها و لینک‌های مشکوک را شناسایی کرده و از کلیک بر روی آن‌ها خودداری کنند.

۴٫ پشتیبان‌گیری از داده‌ها

• ایجاد نسخه‌های پشتیبان منظم: داده‌ها باید به‌طور مرتب پشتیبان‌گیری شوند تا در صورت بروز حمله یا خطا، امکان بازیابی آن‌ها وجود داشته باشد.
• استفاده از ذخیره‌سازی امن: داده‌های پشتیبان باید در مکان‌های امن و غیرقابل دسترس برای مهاجمان ذخیره شوند.

۵٫ استفاده از نرم‌افزارهای امنیتی

• نصب آنتی‌ویروس و فایروال: این نرم‌افزارها باید به‌طور منظم به‌روز شده و فعال باشند تا از سیستم‌ها در برابر تهدیدات محافظت کنند.
• اسکن منظم سیستم‌ها: اسکن‌های دوره‌ای برای شناسایی و حذف بدافزارها و آسیب‌پذیری‌ها ضروری است.

۶٫ مدیریت دسترسی

• محدود کردن دسترسی به اطلاعات حساس: تنها افراد مجاز باید به اطلاعات حساس دسترسی داشته باشند.
• استفاده از احراز هویت چندعاملی (MFA): این روش می‌تواند امنیت حساب‌ها را با اضافه کردن یک لایه اضافی از تأیید هویت تقویت کند.

۷٫ نظارت و گزارش‌دهی

• نظارت بر فعالیت‌های غیرمعمول: شناسایی و پیگیری فعالیت‌های غیرعادی در سیستم‌ها می‌تواند به شناسایی حملات سایبری کمک کند.
• گزارش‌دهی به موقع: اگر حمله‌ای شناسایی شود، باید به سرعت به تیم‌های امنیتی گزارش داده شود.

۸٫ ایجاد سیاست‌های امنیتی

• ایجاد سیاست‌های بهداشت سایبری: سازمان‌ها باید سیاست‌ها و رویه‌های روشنی برای بهداشت سایبری داشته باشند.
• دستورات برای کارمندان: تعیین رفتارهای مناسب و ناپسند در دنیای دیجیتال به کاربران کمک می‌کند تا بهتر از اطلاعات خود محافظت کنند.

۹٫ آزمون و ارزیابی

• انجام آزمون‌های نفوذ: شبیه‌سازی حملات سایبری می‌تواند نقاط ضعف سیستم‌ها را شناسایی کند.
• ارزیابی مداوم وضعیت امنیت: به‌روزرسانی مداوم و ارزیابی وضعیت امنیت سایبری برای بهبود مستمر ضروری است.

۱۰٫ پاسخ به حوادث

• ایجاد برنامه‌های پاسخ به حادثه: سازمان‌ها باید برای شناسایی، مدیریت و واکنش به حوادث سایبری برنامه‌ریزی کنند.
• آموزش تیم‌ها برای واکنش به حوادث: اعضای تیم‌های امنیتی باید در مواجهه با حملات سایبری آموزش دیده و آماده باشند.

مدیریت داده ها در Cyber Hygiene

مدیریت داده‌ها در زمینه Cyber Hygiene (بهداشت سایبری) به مجموعه‌ای از شیوه‌ها و رویه‌ها اشاره دارد که به حفظ امنیت، یکپارچگی و حریم خصوصی داده‌ها کمک می‌کند. با توجه به افزایش تهدیدات سایبری و اهمیت حفاظت از اطلاعات، مدیریت داده‌ها جزء حیاتی بهداشت سایبری به حساب می‌آید. در ادامه به جزئیات مدیریت داده‌ها و بهترین شیوه‌های آن پرداخته می‌شود:

۱٫ پشتیبان‌گیری از داده‌ها

• ایجاد نسخه‌های پشتیبان منظم: داده‌ها باید به‌طور منظم و به صورت خودکار پشتیبان‌گیری شوند تا در صورت بروز خطا یا حمله سایبری، امکان بازیابی آن‌ها وجود داشته باشد.
• ذخیره‌سازی در مکان‌های امن: نسخه‌های پشتیبان باید در مکان‌های امن و غیرقابل دسترسی برای مهاجمان ذخیره شوند، مانند فضای ابری معتبر یا دیسک‌های خارجی.

۲٫ حفاظت از داده‌های حساس

• شناسایی داده‌های حساس: سازمان‌ها باید داده‌های حساس مانند اطلاعات شخصی، مالی و تجاری را شناسایی و طبقه‌بندی کنند.
• رمزگذاری داده‌ها: استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری برای محافظت از داده‌ها در حین انتقال و ذخیره‌سازی به کاهش خطر نشت اطلاعات کمک می‌کند.

۳٫ دسترسی کنترل‌شده

• مدیریت دسترسی به داده‌ها: دسترسی به داده‌های حساس باید محدود به افراد مجاز باشد. این کار با استفاده از اصول «حداقل دسترسی» انجام می‌شود.
• استفاده از احراز هویت چندعاملی (MFA): این روش می‌تواند امنیت دسترسی به داده‌ها را با اضافه کردن یک لایه اضافی از تأیید هویت تقویت کند.

۴٫ حذف ایمن داده‌ها

• حذف داده‌های غیرضروری: سازمان‌ها باید داده‌های غیرضروری و قدیمی را به طور ایمن حذف کنند تا از سوءاستفاده‌های احتمالی جلوگیری شود.
• استفاده از روش‌های حذف امن: این روش‌ها باید تضمین کنند که داده‌ها به‌طور کامل و غیرقابل بازیابی از سیستم‌ها حذف می‌شوند.

۵٫ آگاهی و آموزش

• آموزش کاربران در زمینه مدیریت داده‌ها: کاربران باید درباره بهترین شیوه‌ها برای مدیریت و حفاظت از داده‌ها آگاه شوند.
• توسعه فرهنگ امنیت داده‌ها: ایجاد یک فرهنگ سازمانی که به اهمیت حفاظت از داده‌ها توجه داشته باشد، می‌تواند به بهبود مدیریت داده‌ها کمک کند.

۶٫ نظارت و گزارش‌دهی

• نظارت بر دسترسی و استفاده از داده‌ها: نظارت بر فعالیت‌های غیرمعمول و مشکوک در دسترسی به داده‌ها می‌تواند به شناسایی حملات سایبری کمک کند.
• گزارش‌دهی به موقع حوادث: در صورت شناسایی هرگونه نقض امنیتی، باید به سرعت به تیم‌های مربوطه گزارش داده شود.

۷٫ رعایت قوانین و مقررات

• تبعیت از مقررات مربوط به حفاظت از داده‌ها: سازمان‌ها باید قوانین و مقررات مربوط به حفاظت از داده‌ها، مانند GDPR یا HIPAA، را رعایت کنند.
• ارزیابی مستمر وضعیت انطباق: بررسی مداوم وضعیت انطباق با قوانین و مقررات می‌تواند به کاهش ریسک‌های حقوقی کمک کند.

۸٫ به‌روزرسانی و ارزیابی

• به‌روزرسانی مداوم سیاست‌های مدیریت داده: سیاست‌ها و رویه‌های مدیریت داده باید به‌طور منظم به‌روزرسانی شوند تا با تغییرات فناوری و تهدیدات جدید هماهنگ شوند.
• بررسی و ارزیابی مستمر: ارزیابی مداوم و بررسی وضعیت مدیریت داده‌ها می‌تواند نقاط ضعف و نواقص را شناسایی کرده و بهبود مستمر را تسهیل کند.

۹٫ استفاده از فناوری‌های نوین

• پیاده‌سازی فناوری‌های امنیت داده: استفاده از فناوری‌های نوین مانند یادگیری ماشین و تحلیل داده‌ها برای شناسایی تهدیدات و آسیب‌پذیری‌ها می‌تواند مدیریت داده‌ها را بهبود بخشد.
• استفاده از ابزارهای مدیریت داده: نرم‌افزارها و ابزارهای مدیریت داده می‌توانند به سازمان‌ها کمک کنند تا به‌طور مؤثری داده‌های خود را سازماندهی و مدیریت کنند.

چالش های Cyber Hygiene

رعایت Cyber Hygiene (بهداشت سایبری) می‌تواند با چالش‌های متعددی مواجه شود که بر توانایی سازمان‌ها و افراد در حفظ امنیت سیستم‌ها و اطلاعات تأثیر می‌گذارد. در زیر به برخی از این چالش‌ها اشاره می‌شود:

۱٫ آگاهی و آموزش ناکافی

• عدم آگاهی کاربران: بسیاری از کاربران اطلاعات کافی درباره تهدیدات سایبری و روش‌های مقابله با آن‌ها ندارند. این عدم آگاهی می‌تواند به خطاهای انسانی منجر شود.
• چالش‌های آموزشی: برگزاری دوره‌های آموزشی و ایجاد فرهنگ امنیت سایبری در سازمان‌ها می‌تواند زمان‌بر و پرهزینه باشد.

۲٫ پایداری و نگهداری سیستم‌ها

• تکنولوژی‌های قدیمی: استفاده از نرم‌افزارها و سیستم‌های قدیمی که به‌روز نمی‌شوند می‌تواند به آسیب‌پذیری‌های جدی منجر شود.
• عدم تخصیص منابع: سازمان‌ها ممکن است منابع کافی برای به‌روزرسانی و نگهداری سیستم‌های امنیتی خود نداشته باشند.

۳٫ مدیریت داده‌ها

• افزایش حجم داده‌ها: با رشد روزافزون داده‌ها، مدیریت و حفاظت از آن‌ها به یک چالش بزرگ تبدیل می‌شود.
• حذف ایمن داده‌ها: اطمینان از حذف ایمن داده‌های غیرضروری و جلوگیری از سوءاستفاده از آن‌ها یک چالش مهم است.

۴٫ چالش‌های فنی

• پیچیدگی زیرساخت‌های IT: زیرساخت‌های فناوری اطلاعات (IT) ممکن است بسیار پیچیده باشند و این پیچیدگی باعث افزایش خطرات امنیتی شود.
• تکنیک‌های حمله پیشرفته: مجرمان سایبری از تکنیک‌ها و ابزارهای پیشرفته‌ای برای نفوذ به سیستم‌ها استفاده می‌کنند، که تشخیص و مقابله با آن‌ها دشوار است.

۵٫ مدیریت دسترسی

• دسترسی بیش از حد: اعطای دسترسی‌های غیرضروری به کارمندان و کاربران می‌تواند منجر به نشت اطلاعات شود.
• احراز هویت ضعیف: بسیاری از سازمان‌ها از روش‌های ضعیف برای احراز هویت استفاده می‌کنند که ممکن است به حملات سایبری منجر شود.

۶٫ پیروی از مقررات و استانداردها

• رعایت قوانین و مقررات: تبعیت از قوانین و مقررات مربوط به حفاظت از داده‌ها می‌تواند پیچیده و چالش‌برانگیز باشد.
• تغییرات سریع در قوانین: تغییرات مداوم در قوانین و مقررات مربوط به حفاظت از داده‌ها می‌تواند موجب سردرگمی شود.

۷٫ خطرات ناشی از تعاملات اجتماعی

• حملات اجتماعی و فیشینگ: بسیاری از حملات سایبری از طریق فیشینگ و تکنیک‌های اجتماعی انجام می‌شوند. کاربران باید بتوانند این تهدیدات را شناسایی کنند.
• اعتماد به اطلاعات نادرست: در دنیای دیجیتال، کاربران ممکن است به اطلاعات نادرست یا مشکوک اعتماد کنند که می‌تواند منجر به نقض امنیت شود.

۸٫ چالش‌های مالی

• هزینه‌های بالا: سرمایه‌گذاری در ابزارها و نرم‌افزارهای امنیتی ممکن است برای برخی سازمان‌ها دشوار باشد.
• هزینه‌های مرتبط با خسارات: در صورت وقوع یک حمله سایبری، هزینه‌های بازیابی و مدیریت بحران می‌تواند بسیار بالا باشد.

۹٫ فرهنگ سازمانی

• عدم توجه به امنیت: در برخی سازمان‌ها، امنیت سایبری ممکن است به اندازه کافی مورد توجه قرار نگیرد و این موضوع به ضعف در رعایت بهداشت سایبری منجر شود.
• مقاومت در برابر تغییر: برخی از کارکنان ممکن است در برابر تغییرات و سیاست‌های جدید مرتبط با امنیت سایبری مقاومت نشان دهند.

۱۰٫ استراتژی‌های پاسخ به حوادث

• عدم وجود برنامه‌های پاسخ به حادثه: بسیاری از سازمان‌ها برنامه‌های کافی برای پاسخ به حوادث سایبری ندارند، که می‌تواند در زمان بروز حادثه منجر به واکنش‌های ضعیف شود.
• آموزش ناکافی در واکنش به حوادث: تیم‌های امنیتی ممکن است به اندازه کافی در مواجهه با حملات سایبری آموزش دیده نباشند.

آینده Cyber Hygiene

آینده Cyber Hygiene (بهداشت سایبری) به عنوان یک حوزه در حال تحول، به طور مستمر تحت تأثیر تغییرات فناوری، تهدیدات جدید و تغییرات در رفتار کاربران قرار دارد. در زیر به برخی از روندها و پیش‌بینی‌های آینده در زمینه بهداشت سایبری اشاره می‌شود:

۱٫ افزایش اتوماسیون و هوش مصنوعی

• استفاده از هوش مصنوعی: ابزارها و سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی برای شناسایی و پیشگیری از تهدیدات سایبری به کار خواهند رفت. این تکنولوژی‌ها می‌توانند به تشخیص رفتارهای مشکوک و الگوهای حمله کمک کنند.
• اتوماسیون فرآیندها: اتوماسیون در مدیریت امنیت سایبری، از جمله به‌روزرسانی نرم‌افزارها، پشتیبان‌گیری و پاسخ به حوادث، می‌تواند کارایی را افزایش دهد و خطاهای انسانی را کاهش دهد.

۲٫ رشد فرهنگ امنیت سایبری

• آموزش مداوم کاربران: به دلیل افزایش تهدیدات، آموزش و آگاهی از تهدیدات سایبری برای کاربران به یک ضرورت تبدیل خواهد شد. سازمان‌ها باید برنامه‌های آموزشی مستمری را برای افزایش آگاهی امنیتی کارمندان خود پیاده‌سازی کنند.
• توسعه فرهنگ مسئولیت‌پذیری: کاربران و سازمان‌ها به مسئولیت‌پذیری بیشتری در قبال امنیت داده‌های خود ترغیب خواهند شد.

۳٫ تمرکز بر حریم خصوصی داده‌ها

• مقررات سخت‌گیرانه‌تر: با افزایش نگرانی‌ها درباره حریم خصوصی داده‌ها، پیش‌بینی می‌شود که مقررات بیشتری به تصویب برسد. این مقررات می‌توانند بر نحوه جمع‌آوری، ذخیره‌سازی و استفاده از داده‌ها تأثیر بگذارند.
• مدیریت بهتر داده‌ها: سازمان‌ها به مدیریت داده‌های حساس و رعایت اصول حریم خصوصی به‌صورت جدی‌تری خواهند پرداخت.

۴٫ استفاده از فناوری‌های نوین

• رمزگذاری پیشرفته: استفاده از فناوری‌های رمزگذاری پیشرفته برای حفاظت از داده‌ها در حال افزایش است. این فناوری‌ها می‌توانند از حملات سایبری و نشت اطلاعات جلوگیری کنند.
• فناوری‌های بلاک‌چین: استفاده از بلاک‌چین برای بهبود امنیت داده‌ها و تأیید هویت ممکن است در آینده بیشتر شود.

۵٫ توجه به امنیت در فرآیندهای توسعه

• DevSecOps: با توجه به اهمیت امنیت در فرآیندهای توسعه نرم‌افزار، مدل‌های DevSecOps به کار گرفته خواهند شد تا امنیت به‌طور مداوم در چرخه حیات توسعه نرم‌افزار گنجانده شود.
• تست‌های امنیتی مستمر: تست‌های امنیتی در طول فرآیند توسعه و پس از آن برای شناسایی و رفع آسیب‌پذیری‌ها به‌طور منظم انجام خواهند شد.

۶٫ تمرکز بر حملات اجتماعی

• حملات فیشینگ و اجتماعی: با توجه به اینکه حملات اجتماعی به دلیل تأثیرگذاری بر رفتار کاربران به مراتب مؤثرتر هستند، پیش‌بینی می‌شود که آموزش کاربران برای شناسایی این نوع تهدیدات افزایش یابد.
• استفاده از شبیه‌سازی: سازمان‌ها ممکن است از شبیه‌سازی حملات فیشینگ برای آموزش کارمندان خود استفاده کنند تا آگاهی آن‌ها را افزایش دهند.

۷٫ مدیریت ریسک و پایداری

• مدل‌های مدیریت ریسک پیشرفته: سازمان‌ها به استفاده از مدل‌های مدیریت ریسک پیشرفته‌تری برای ارزیابی و مقابله با تهدیدات سایبری خواهند پرداخت.
• توجه به پایداری: با توجه به اهمیت پایداری در دنیای دیجیتال، سازمان‌ها به برنامه‌ریزی و اجرای راهکارهایی برای کاهش خطرات و بهبود پاسخ به حوادث تمرکز خواهند کرد.

۸٫ همکاری‌های بین‌سازمانی

• همکاری در زمینه امنیت سایبری: سازمان‌ها به همکاری‌های بیشتری در زمینه تبادل اطلاعات و بهترین شیوه‌ها برای بهبود امنیت سایبری خواهند پرداخت.
• ایجاد شبکه‌های امنیتی: ایجاد شبکه‌های امنیتی برای شناسایی و پاسخ به تهدیدات سایبری به‌صورت مشترک خواهد شد.

۹٫ استفاده از محیط‌های ابری

• انتقال به خدمات ابری: با توجه به رشد خدمات ابری، تمرکز بر بهداشت سایبری در محیط‌های ابری به یک اولویت تبدیل خواهد شد.
• توسعه ابزارهای امنیتی برای محیط‌های ابری: نیاز به ابزارها و روش‌های جدید برای مدیریت امنیت داده‌ها در محیط‌های ابری افزایش خواهد یافت.

۱۰٫ توسعه استانداردهای جهانی

• ایجاد استانداردهای جدید: با افزایش نیاز به امنیت سایبری، توسعه استانداردهای جهانی و معیارهای بهترین شیوه‌ها برای بهداشت سایبری انتظار می‌رود.