امینت شبکه یک اصطلاح گسترده است که بسیاری از فناوری ها، دستگاه ها و فرایند ها را در بر می‌گیرد. در ساده ترین حالت، مجموعه ای از قوانین و پیکربندی هایی که برای حفاظت از یکپارچگی و محرمانه بودن اطلاعات یک شبکه، طراحی شده است، که با استفاده از فناوری های نرم افزاری و سخت افزاری در یک شبکه اعمال می‌شود. هرسازمانی با توجه به وسعت خود نیاز به راه حل های امنیتی در شبکه دارد تا از خطرات و تهدیدات سایبری حفاظت شود.
امروزه معماری های شبکه های موجود در بستر سازمان ها با تهدیداتی مواجه هستند که روزانه در حال تغییر و تکامل هستند و مهاجمان نیز از آسیب پذیری های موجود بیشترین سوءاستفاده را می‌برند. این آسیب پذیری ها می‌توانند در تعداد زیادی از مناطق شبکه از جمله دستگاه ها، اطلاعات و برنامه های کاربران وجود داشته باشند. فقط چند دقیقه غفلت کافیست تا اختلال و خسارات گسترده به یک سازمان وارد شود، به همین دلیل ضروری است که اقدامات امنیتی در شبکه صورت بگیرد.
در هنگام پرداختن به امنیت شبکه در سازمان ها، لایه های بسیاری وجود دارند که باید آنها را در نظر بگیریم. حملات می‌توانند در هر لایه ای از لایه های مختلف امنیت شبکه اتفاق بیافتند، بنابراین سخت افزار، نرم افزار و سیاست های شبکه شما باید ایمن شود.
امینت شبکه به طور معمول از سه کنترل مختلف تشکیل شده است:
- فیزیکی
- فنی
- اداری
در اینجا مختصرا در مورد “انواع مختلف امینت شبکه” و نحوه عملکرد هر یک توضیح داده می‌شود
امنیت فیزیکی شبکه :
کنترل های امنیتی فیزیکی به منظور جلوگیری از دسترسی فیزیکی اجزای شبکه مانند رک، سرور، روتر، سوئیچ و… طراحی شده اند. کنترل امینت فیزیکی و رعایت اصول و قوانین آن در هر سازمانی ضروری است. شما هرچقدر هم در سطح شبکه و اندپوینت ها فرایندهای امنیتی را اعمال کرده باشید بازهم با دسترسی فیزیکی به تجهیزات می توان خرابی های گسترده بوجود آورد. از این رو نیاز است با استفاده از تجهیزاتی مانند دوربین های مدار بسته، سیستم های ورود و خرج و … اقدام به پایش محیط سازمان کرد.
امنیت فنی شبکه :
امنیت فنی از داده های ذخیره شده در شبکه و یا داده های در حال انتقال به داخل یا خارج شبکه محافظت می‌کند. امینت فنی شبکه، کار حفاظت از دو قسمت را بر عهده دارد. قسمت اول حفاظت از سیستم ها و دسترسی های آن ها در برابر پرسنل غیر مجاز در داخل سازمان و دوم حفاظت از داده ها در برابر دسترسی های غیر مجاز خارجی.
امنیت اداری شبکه:
کنترل های امنیتی اداری شامل سیاست های امنیتی و فرآیند های کنترل رفتار کاربر، از جمله نحوه تایید صحت کاربران، میزان دسترسی آنها و همچنین نحوه اجرای کارکنان IT در تغییر زیر ساخت ها است.
کنترل دسترسی به شبکه :
برای اطمینان از اینکه مهاجمان نمی توانند به شبکه شما نفوذ کنند، باید سیاست های جامع کنترل دسترسی برای کاربران و دستگاه ها اعمال شود. کنترل دسترسی به شبکه (NAC) را باید در بالاترین سطح تنظیم کرد. بعنوان مثال، می توانید به مدیران دسترسی کامل به شبکه اعطا کنید اما دسترسی به پوشه های محرمانه و خاص را سلب کنید و یا از ورود دستگاه های شخصی آنها به شبکه جلوگیری کنید.
آنتی ویروس :
آنتی ویروس و ضد بد افزار، نرم افزار سازمان را از طیف وسیعی از نرم افزارهای مخرب از جمله ویروس ها، باج افزارها، کرم ها و تروجان ها محافظت می کند. بهترین نرم افزار نه تنها پس از ورود به شبکه فایل ها را اسکن می‌کند، بلکه به طور مدام و پیوسته پوشه ها را اسکن و پیگیری می‌کند.
فایروال :
فایروال ها، همانطور که از نام آنها پیداست، بعنوان سدی بین شبکه های خارجی و غیر قابل اعتماد با شبکه های داخلی است. مدیران شبکه معمولا مجموعه ای از قوانین تعریف شده را پیکربندی می کنند که باعث ترافیک شبکه می‌شود. بعنوان مثال، فایروال های NGFW کنترل یکپارچه و متمرکز ترافیک شبکه، اعم از فیزیکی، مجازی یا ابری را ارئه می‌دهند. پیشنهاد ما در این حوزه استفاده از برندهای پیشتازی مانند Fortigate و PaloAlto می باشد.
شبکه های مجازی خصوصی (VPN) :
شبکه های مجازی خصوصی از نقطه انتهایی یا سایت دیگری اتصال به شبکه را ایجاد می‌کنند. بعنوان مثال کاربرانی که از خانه قصد اتصال به شبکه را دارند، معمولا از طریق VPN به شبکه سازمان وصل می‌شوند. داده ها بین دو نقطه رمز گذاری شده و کاربران برای ارتباط بین دستگاه و شبکه خود، نیاز به تایید اعتبار دارند.
در نهایت باید گفت امنیت شبکه برای هر سازمانی که با اطلاعات و سیستم های شبکه کار می‌کند، باید از اهمیت بالایی برخوردار باشد. امنیت شبکه می تواند از دارایی های با ارزش و یکپارچگی داده ها از سواستفاده های خارجی محافظت کند. علاوه بر این می‌تواند ترافیک شبکه را به صورت کارآمدتری مدیریت کند و عملکرد شبکه را ارتقا بخشد.
